تاثیر حاشیه بر تراکم و تنوع جامعه پرندگان در پارک ملی گلستان

این مطالعه به بررسی انواع حاشیه روی الگوی تراکم و تنوع پرندگان در پارک ملی گلستان می ‌پردازد. پرندگان و متغیرهای محیط ‌زیستی به فاصله شعاعی 25 متر از هر یک از 73 نقطه نمونه ‌‌برداری بررسی گردیدند. برای تعیین تراکم پرندگان و همباشی جامعه پرندگان با متغیرهای محیط زیستی، به ‌ترتیب از نمونه ‌برداری فاصله ‌ای و آنالیز تطبیقی متعارف استفاده شد. همباشی شاخص‌ های تنوع پرندگان با متغیرهای محیط‌ زیستی با استفاده از روش رج ‌بندی مورد مطالعه قرار گرفت. مگس‌ گیر سینه ‌سرخ و سهره جنگلی در حاشیه مرتع و کمرکولی جنگلی در حاشیه کشاورزی بیش ‌ترین تراکم و گونه ‌های کبک و چکاوک کاکلی در حاشیه رودخانه و قرقاول در حاشیه جاده کم ‌ترین تراکم در هکتار را داشتند. در حاشیه جاده پرندگانی نظیر توکا باغی، جیجاق، دارکوب باغی، دارخزک، دارکوب سیاه، چرخ‌ ریسک پس ‌سر سفید، چرخ‌ ریسک بزرگ و چرخ‌ ریسک سرآبی بیش ‌ترین همبستگی مثبت را با تعداد درختان با قطر برابر سینه 20-50 سانتی‌ متر، تعداد درختان با ارتفاع 10-20 متر، تراکم تاج‌ پوشش درختان، عمق لاش‌برگ و تعداد درختان با قطر برابر سینه بیش از 100 سانتی‌ متر داشتند. هم ‌چنین، در حاشیه کشاورزی کمرکولی جنگلی، چرخ ‌ریسک دم‌ دراز، دارکوب خال ‌دار کوچک، ‌دارکوب خال ‌دار بزرگ و دم ‌سرخ همبستگی مثبتی را با پوشش سنگی زمین، تعداد درختان با قطر برابر سینه 50-100 سانتی‌ متر و تعداد درختان با ارتفاع کم ‌تر از 10 متر داشتند. نمایه غنای N2،  شاخص تنوع شانون و تعداد گونه‌ ها دارای بیش‌ ترین مقدار عددی به ‌ترتیب در حاشیه ‌های جاده، کشاورزی، رودخانه و مرتع بودند. در مقابل، بیش ‌ترین مقدار عددی شاخص یکنواختی گونه ‌ای کامارگو به‌ ترتیب در حاشیه مرتع، رودخانه، کشاورزی و جاده بود.